مهر بقیع

 

مرا به خانـه زهـرای مهـربان ببریــد

به خاکبوســـی آن قبـــر بی نشان ببرید

اگر نشانـی شهــــــر مدینه را بلدید

کبوتر دل ما را به آشیان ببریـــــــــــد

کجاست، آن درِ آتش گرفته تا که مرا

برای جامه دریدن به سوی آن ببریــــد

مرا- اگر شدم از دست- برنگردانیــد

بروی دست بگیریـــــد و بی امان ببرید

کجاست، آن جگر شرحه شرحه تاکه مرا

کنار سنگ مزارش، کشان کشان ببریــد

مرا که مِهر بقیع است در دلم، چه شود

اگر به جانب آن چار کهکشان ببریــــــد

نه اشتیاق به گل دارم و نه میـــل بهار

مرا به غربت آن هیجده خزان ببریــــد

کسی صدای مــرا در زمین نمی شنود

فرشته ها! سُخنـــم را به آسمان ببریــد